Op zoek naar de bron

Een lid van het OM kwalificeert een haar waarvan het DNA-profiel overeenkomt met dat van de verdachte als `keihard daderspoor'. Een politievrouw wordt beschuldigd van meineed omdat ze volhoudt niet op een plaats delict te zijn geweest waar haar vingerafdruk zou zijn gevonden. Zowel de vingerafdruk als het DNA-profiel zijn zeer krachtige forensische identificatiemiddelen. Toch werd het gewicht ervan in beide gevallen veel te hoog ingeschat.

Deze voorbeelden illustreren de problematiek die het onderwerp vormt van 'Op zoek naar de bron' en - in meer algemene zin - van de criminalistiek of de forensische wetenschap: de waardering van het forensisch bewijs. Ook in de Nederlandse rechtspraak speelt deskundigenbewijs een steeds belangrijker rol, niet alleen bij de oordeelsvorming door de feitenrechter, zoals blijkt uit de zaak Lucy de B., de moorden op bejaarde vrouwen in Sint-Philipsland en Emmen en de Leidse balpenzaak, maar ook bij de behandeling van verzoeken tot cassatie of herziening door de Hoge Raad, zoals in de Puttense moordzaak en de Deventer moordzaak. Daarnaast worden door de inzet van geavanceerde forensische technieken steeds meer oude en koude strafzaken opgelost, zoals de Zaanse paskamermoord uit 1984.

In dit boek worden de grondslagen van de traditionele criminalistiek verkend, wordt onderzocht waarop de klassieke forensische identificatiecriminalistiek haar verregaande aanspraken ten aanzien van de mogelijkheden tot absolute en unieke herkomstbepaling van vingersporen, handschrift of kogels baseert en hoe de bewijskracht daarvan zich verhoudt tot die van de jongste vorm van forensisch identificatieonderzoek, de DNA-profilering. Ook is er ruime aandacht voor de vaak delicate verhouding tussen de gerechtelijk deskundige en de jurist.

'Op zoek naar de bron' richt zich op (strafrecht)juristen, forensisch onderzoekers, technisch en tactisch rechercheurs en voorts op allen die zich betrokken voelen bij de waarheidsvinding in het kader van de (straf)rechtspleging.