Hans Verbraeken neemt de lezer mee door de groeitijd van een kleine woningbouw coöperatie in Den Haag en haar charismatische directeur Erik Staal. Hij laat die coöperatie gestaag groeien en Vestia verhuist uiteindelijk naar Rotterdam waar Staal fuseerde en doorgroeide. In zijn treasurer Marcel de Vries had Staal een partner die hem de financiële middelen gaf om die al die fusies en anderszins onstuimige groei te financieren.
In tien jaar transformeerde Vestia van een gezonde sociale woningbouwcorporatie naar een financieel powerhouse op, zo bleek, lemen voeten. Het powerhouse bleek namelijk gebaseerd op een uitgebreid en complex stelsel van derivaten met een waarde van ruim 23 miljard euro. Toen de rente als gevolg van de kredietcrisis rap daalde, begon de lemen voet onder dit stelsel te verkruimelen tot begin 2012 het ministerie ingreep.
Het Vestia verhaal is ook een verhaal van jarenlang falend en ondoorzichtig toezicht. Van de kant van commissarissen, accountants, overheidsinstellingen en branche organisatie. Maar ook van banken die maar moedwillig geld aan Vestia uitleenden. Soms direct soms via tussenpersonen. De Vries en Staal konden daardoor jaren doorgaan met het optuigen van een derivatenkerstboom die uiteindelijk op de rekening van (ontslagen) personeel en huurders (in de vorm van huurverhoging) terecht is gekomen. De vrije val van Vestia is kortom naast legenda en thriller ook en vooral een kostbare waarschuwing (minimaal drie miljard!) aan het adres van zelfregulering dat vrije jongens van type Jacobse & Van Es de vrije markt geeft zoals die niet door Adam Smith is bedoeld.
Over Bertrand Weegenaar
Bertrand Weegenaar is als hogeschooldocent HBO-ICT werkzaam op Windesheim. Zijn voorliefde ligt bij de onderwerpen strategie, marketing, geschiedenis; biografieën en internet; e-business.
