De man was analytisch briljant, maar gaf zelf aan dat hij geen goede leider was: ‘Anders was ik wel de baas van Shell geworden.’ Dat gebrek aan sociale vaardigheden frustreerde hem en de organisatie enorm. Er heerste onbedoeld een angstcultuur.
Mijn eerste stap was hem bewust te maken van het feit dat hij hoe dan ook een enorme invloed op de cultuur had, of hij er aandacht aan besteedde of niet. En aangezien die invloed onvermijdelijk is, kun je maar beter weten wat je doet. We hebben vervolgens intensief samengewerkt om een cultuur neer te zetten die meer open was, waarin meer geïnnoveerd werd en met vooral meer kansen voor de jongere werknemers.
Hij is natuurlijk niet de enige: de meeste ondernemers en leidinggevenden die ik spreek worstelen met hun bedrijfscultuur en zoeken naar de juiste aanpak. Hoe zorg je ervoor dat een bedrijf motiverend en stimulerend is om voor te werken? Draait het om de arbeidsvoorwaarden en de bonus? Draait het om het kantoor, de pingpongtafel en de feestjes? Of draait het gewoon om het aannemen van de juiste mensen en is bedrijfscultuur een optelsom van iedereen die er werkt?
Als oprichter van meerdere bedrijven op het gebied van human resources en investeerder in HR-technologie beschouw ik een sterke bedrijfscultuur als de heilige graal voor elk bedrijf. Het eeuwige leven is misschien geen enkel bedrijf gegeven, maar een goede cultuur brengt weerbaarheid en kracht, en daarmee zonder twijfel de beste kans op langetermijnsucces.
Daniel Coyle brengt ons met dit boek een heel stuk dichter bij deze heilige graal. De bedrijfscultuur-code is gebaseerd op wetenschappelijk onderzoek en past binnen de laatste bevindingen in neuropsychologisch onderzoek: mensen hebben helderheid nodig over hun plek in de hiërarchie, zekerheid over wat er van hen wordt verwacht, een goede band met anderen, voldoende bewegingsvrijheid en een gevoel van rechtvaardigheid. Maar de belangrijkste bijdrage aan de zoektocht naar de heilige graal is misschien wel dat Coyle cultuur niet presenteert als iets ongrijpbaars, maar juist als iets heel concreets. Aldus Coyle: ‘Als je dit boek moest destilleren tot één zin dan zou het deze zijn: ‘Cultuur is een vaardigheid.’
HR kan daar een sleutelrol in spelen door de traditionele knoppen waaraan de afdeling kan draaien – zoals belonen, beoordelen, ontwikkelen en welzijn – te gebruiken voor de drie onderscheidende factoren voor een uitstekende cultuur. Deze factoren (onderlinge veiligheid, de gelegenheid tot kwetsbaarheid tonen en gezamenlijke doelen stellen) kunnen telkens als checklist worden gebruikt. Bijvoorbeeld: helpt ons nieuwe initiatief, ons nieuwe beleid of onze nieuwe afspraak bij het ondersteunen en mogelijk maken van onderlinge veiligheid? Met samenhangende acties, maatregelen en interventies op deze drie factoren kun je als HR de sleutel zijn voor een onderscheidende cultuur.
Dit boek staat bomvol concrete tips zoals: zorg dat iedereen een stem heeft, verwijder rotte appels, breng negatieve boodschappen persoonlijk, haal als leider je gezag bewust omlaag, onderdruk de neiging om spiegelend te sturen en last but not least: wees tien keer duidelijker over de prioriteiten dan je denkt dat je moet zijn.
Het is een fantastisch boek en het toont aan dat leidinggevenden zich niet mogen verliezen in processen en structuren, maar bovenal één taak hebben: het creëren van een cultuur waarin mensen aantoonbaar met meer plezier naar hun werk gaan en bereid zijn zich tot het uiterste in te zetten. Niet omdat het moet, maar omdat ze genieten van hun werk en niets liever willen dan onderdeel uitmaken van hun organisatie. Kortom: lees en ontdek hoe je cultuur kunt zien als een vaardigheid. Deze heilige graal mag je niet aan je voorbij laten gaan.
Over Daniel Coyle
Daniel Coyle is talentspecialist en The New York Times-bestsellerauteur. Eerder schreef hij onder meer het gerenommeerde The Talent Code. Daarnaast was hij redacteur van Outside Magazine en was hij twee keer finalist voor de National Magazine Award.