Natuurlijk, het waren schitterende resultaten. Maar toch werd ik pas tijdens de fotosessie echt geraakt. Van der Leegte ging op de foto met een lasser en vroeg mij na afloop ook deze meneer een krant toe te sturen. Hij gaf toen leiding aan meer dan 10.000 mensen, maar bleef oog houden voor details en voor zijn medewerkers.
Ik heb tot nu toe een aantal boeken geschreven. En steeds weer gaan die eigenlijk over succes. Wie heeft wel succes, wie niet? Wat is succes, wat bepaalt succes, wat is de betekenis van succes? Deze fascinatie is groter dan mezelf, misschien omdat ik iets wil compenseren.
Tot nu toe verliep mijn speurtocht namelijk niet erg succesvol. In eerste instantie probeerde ik de antwoorden te vinden bij Dirk Scheringa van DSB Bank. Na twee afspraken hadden wij ruzie, een paar weken later was hij failliet. Waarbij ik nadrukkelijk wil stellen dat er tussen beide gebeurtenissen geen enkel verband bestaat. Want voor je het weet, heb ik een claim aan mijn broek.
Nog dramatischer was mijn keuze voor Samuel Wanjiru. Als eerste Keniaan won hij in 2008 op de marathon de gouden Olympische medaille. Daarna werd hij in zijn vaderland vereerd als een halfgod en liep hij ongeveer zes miljoen dollar bij elkaar. Een echt succesverhaal, dacht ik nog, wat kan daar nou misgaan?
Maar helaas, drank en vrouwen ruïneerden zijn carrière. Op 15 mei 2011 viel hij van zijn balkon, op zijn achterhoofd. De omstandigheden zijn tot op de dag van vandaag vaag, maar aan zijn dronkenschap en zijn overlijden twijfelt niemand.
En dan nu poging nummer drie, Wim van der Leegte. Ik moet zeggen: hij is een moedig man. Want hoewel mijn voorgeschiedenis niet veel goeds voorspelde, durfde hij toch met mij in zee te gaan.
Van der Leegte bouwde het verlieslatende bedrijf van zijn vader om tot een imperium met zestienduizend medewerkers en een omzet van meer dan vijf miljard euro. Zijn succes duurt al meer dan vijftig jaar en er is altijd sprake geweest van gestage groei. Daarmee was hij uiterst geschikt voor mijn onderzoek naar succes en succesfactoren. In mijn boek leest u hoe het echt moet, nu laat ik het bij een tipje van de sluier:
- Van der Leegte is een man die sneller rekent dan het licht
- Van der Leegte is een man die zich breed oriënteert. Hij leest niet alleen het Eindhovens Dagblad en het Financieele Dagblad, maar ook de Donald Duck
- Van der Leegte is een absolute romanticus. Toen hij zijn vrouw het hof maakte, gaf hij haar een zelf gepolijste fluitketel cadeau
- Van der Leegte is een man die zonder schroom spreekt over zijn foute beslissingen
- Van der Leegte kiest voor een zachte aanpak. Om zijn paarden niet te kwetsen, fluistert hij wanneer hij hun mindere prestaties bespreekt
- Van der Leegte is een man die kwaliteit ruikt. Al bij zijn eerste bezoek aan een fabriek ziet hij de sterke en zwakke punten
- Van der Leegte kan absoluut niet tegen zijn verlies. Toen hij op de tennisbaan voor het eerst verloor van zijn zoon Willem, wilde hij nooit meer tegen hem spelen. De eerste keer dat hij met schaken verloor van Jennifer, is de laatste keer dat hij tegen haar heeft gepeeld
- Van der Leegte is ‘productief paranoïde’: hoe goed het bedrijf ook presteert, hij blijft nadenken over nieuwe kansen en over nieuwe sectoren
- Van der Leegte weet dat hij het niet alleen kan. Of in zijn eigen woorden: ‘Als je denkt dat je alles zelf beter weet, gaat het niet lang goed
- Van der Leegte is een man om van te houden. Toen hij een feest gaf ter gelegenheid van zijn terugtreden, stroomden bij veel medewerkers de tranen over de wangen
Met andere woorden, Van der Leegte is een vriendelijk en eigengereid rekenwonder. En vooral, Van der Leegte is als een worstenbroodje op Kerstavond, in every inch a Brabander! Er waren drie pogingen voor nodig, maar dankzij Wim van der Leegte begrijp ik nu eindelijk meer van succes.
Op die manier waren onze urenlange gesprekken niet alleen gezellig, maar ook erg leerzaam.
Frits Conijn (1961) is redacteur bij Het Financieele Dagblad. Van zijn hand verschenen eerder onder andere 'Verspeeld krediet', een biografie over Dirk Scheringa en 'Doodloper', het tragische einde van Olympisch marathonkampioen Samuel Wanjiru. Hij is de auteur van Wim van der Leegte.
