Keren indien mogelijk. De reactie van Lucie is even voorspelbaar als emotieloos. Keren indien mogelijk, zegt ze nogmaals op dezelfde onaangedane toon. Keren indien mogelijk. Ze blijft vriendelijk vanuit haar Tomtom, hoezeer ik ook de verkeerde kant op blijf rijden. En dan ineens: over honderd meter linksaf slaan. Ze geeft het op. Ik heb gewonnen. Het slaat natuurlijk nergens op, zo'n binnenpretje in de auto. En het is ook niet genoeg. Niet als je je realiseert hoezeer wij als mens van vlees en bloed het verlengstuk zijn geworden van de nieuwe logistieke orde die Joep Schrijvers fileert in zijn nieuwe boek 'Het wilde vlees'. Hoe wij het systeem voeden en erdoor getemd worden. Hoe wij deel zijn van een alomvattend voortstuwingsproces. 'De tomtomisering van de passionele mens', verklaart de subtitel de drijvende kracht achter dit nieuwe totalitarisme. Tomtomisering. Ik heb het maar alvast mijn 'spellingchecker' aangeleerd.

Het boek 'Heb lef, durf te veranderen' van Tica Peeman gaat over veranderen. Meer in het bijzonder: hoe de lezer stapsgewijs verandering kan vormgeven en vooral hoe hij of zij het kan volhouden. Het centrale thema daarbij is 'lef'. Lef omdat veranderingen tegennatuurlijk zijn. en omdat lef noodzakelijk is om patronen te durven doorbreken. 'Lef' is voor iedereen die wil veranderen. Voor iedereen die daar maar niet aan begint of afhaakt, een andere aanpak wil weten, het gestructureerd wil doen, of zijn of haar eigen weerstand wil leren kennen.

De leek Benedictus stelde in de eerste helft van de zesde eeuw voorschriften op voor monniken. Wil Derkse vertaalt deze regels in zijn boek 'Een levensregel voor beginners' naar onze huidige tijd, resulterend in een geschrift voor iedereen die wil stilstaan bij zijn eigen manier van leven en leiding geven.

We moeten niet ten onder gaan aan zelfmedelijden, is de boodschap van het boek 'Wat is jouw excuus?' van John Foppe. En Foppe heeft recht van spreken, want hij is zelf zonder armen is geboren. Wie een slachtofferrol aanneemt, brengt zichzelf in een neerwaartse spiraal. Mensen moeten zelf het heft in handen nemen en verantwoordelijkheid nemen. 

Ook volgend jaar, op 13 maart om precies te zijn, wordt er weer er weer een boek verkozen tot managementboek van het jaar. De jury, bestaande uit Rudy Kor, Harold Janssen, Remko van der Honing, Jaap-Jan Brouwer, en Bertrand Weegenaar, komt half november bijeen om de ‘longlist’ samen te stellen. Vooruitlopend op de uiteindelijke bekroning, kijken we even terug naar het bekroonde boek van dit jaar: de biografie Ze zullen weten wie ze voor zich hebben. Anton Philips 1874-1951 van Marcel Metze.

Het boek 'HR Nieuwe Stijl' van Johan Lourens en Ivo Brughmans behandelt de recente ontwikkelingen in HRM in organisaties in de westerse wereld, maar vooral in Nederland en het VK. Het vertrekpunt van het boek is de grote verscheidenheid in organisatie en inrichting van de personele functie.

De centrale stelling in 'Hoera, het is weer maandag!' van Pim Elfferich is dat interne communicatie een zeer bepalende factor is voor de tevredenheid van medewerkers. Het boek begint met een overzicht van onderzoek naar arbeidsbeleving en enkele principes van tevredenheidonderzoek en interne communicatie. Elfferich citeert in dit hoofdstuk een treffende uitspraak van Erik De Haan: 'Interne communicatie is te belangrijk om over te laten aan de afdeling communicatie.' Daarna gaat het boek in op het belang van onderzoek naar medewerkertevredenheid en naar de factoren die deze tevredenheid kunnen verhogen. De rode draad in deze hoofdstukken is dat er vanuit het management te vaak zendergericht wordt gedacht. Wat vind ik dat mijn medewerkers moeten weten? In plaats van: wat willen mijn medewerkers eigenlijk weten? En wat interesseert hen? Het leeuwendeel van 'Hoera, het is weer maandag' bestaat uit zeven bedrijfscases waarin de werkelijkheid van alledag wordt beschreven.

Het boek 'Meegaan of dwarsliggen' van Peter de Roode gaat over het veranderen van organisaties. Hier zijn natuurlijk al heel veel boeken over geschreven, zowel in het Engels als in het Nederlands. Maar De Roode biedt een nieuw perspectief: hij gaat namelijk ook in op de rol van medewerkers bij verandering. Veel boeken over veranderingsmanagement besteden eigenlijk alleen aandacht aan de rol van managers en hun adviseurs. En dat terwijl een verandering pas succesvol is als de medewerkers deze dragen. De realiteit is vaak dat de medewerkers dwarsliggen, of nog erger, helemaal niet meedoen en gewoon de dingen blijven doen die zij altijd al deden. De Roode gaat hier uitgebreid op, maar ook het perspectief van managers bij de implementatie van veranderingen komt uitgebreid aan bod, evenals de daarvoor noodzakelijke 'verandercompetenties'.

Waarom een boek uitgeven wanneer de auteur niets nieuws te melden heeft? Die vraag drong zich op bij het lezen van de nieuwste Kotler, getiteld 'Tien doodzonden van marketing. Waarschuwingssignalen en oplossingen'. Op het antwoord hoefde ik overigens niet lang te wachten, dat wordt al in de inleiding van het boekje gegeven. Het is zelfs de allereerste zin: 'Marketing staat er slecht voor. Niet de marketingtheorie, maar de marketingpraktijk.' En daarmee ben ik het helaas van harte eens.

'If I had asked consumers what they wanted, they would have asked me a faster horse.' Deze geweldige uitspraak deed Henry Ford aan het begin van de vorige eeuw, en wordt nu van stal gehaald door Jos Burgers in zijn boekje 'Klanten zijn eigenlijk nét mensen!' 

Het gebeurt niet vaak dat er een boek op de markt komt dat een van je klanten als onderwerp heeft. En al helemaal niet wanneer er over die klant eigenlijk weinig details bekend zijn. Zo'n boek is 'IKEA, het geheim van het succes' van Rüdiger Jungbluth.

Zingeving kan wel eens een heel belangrijk thema gaan worden in de managementliteratuur. Heel breed wordt met zingeving bedoeld dat werk meer moet zijn dan fysieke aanwezigheid tussen 9 en 5 waarvoor aan het eind van de maand een bedrag wordt overgemaakt. En wat meer toegespitst wordt zingeving direct gekoppeld aan het huidige primaat van bedrijfsrationaliteit, met de focus op winstmaximalisatie en aandeelhouderswaarde. Dat maakt organisaties tot zielloze ruimtes waar elke drie maanden het gerinkel van de ‘fruitmachines’ klinkt. Een paar jaar geleden verschenen er twee boeken die op bijzondere en eigen wijze de onderstroom van de naderende verschuivingen inhoud gaven: Het kantoor is geen pretpark van Judith Mair, en Liever lui van Corinne Maier. Allebei boeken die bij verschijnen het nodige teweeg brachten, maar nu kennelijk de status van relikwie hebben gekregen.

Veel managers en adviseurs weten hoe moeilijk het is om een cultuur in een organisatie te veranderen. Velen hebben zich er al eens op stuk gebeten. Nieuwe inzichten over dit onderwerp zijn dan ook altijd welkom. Met extra belangstelling heb ik daarom het boek van Richard Barret getiteld 'De waarden van mijn bedrijf' ter hand genomen. De ondertitel 'Zo verander of creëer ik een organisatiecultuur' immers belooft veel. Die belangstelling kwam overigens ook voort uit het feit dat ik nogal gecharmeerd ben van zijn eerdere werk. 'Naar bedrijfsvoering met een ziel' bijvoorbeeld, een boek dat op een mooie manier een verbinding legt tussen hemel en aarde, tussen zakelijk ondernemen en persoonlijke en spirituele ontwikkeling dan wel leiderschap.

'Innerlijk Leiderschap' van Ietje Lindermann is een dun en klein boekje, slechts 94 pagina's in klein formaat, dat volgens de auteur is geschreven voor een brede doelgroep. Die doelgroep bestaat uit mensen die willen leven en werken vanuit persoonlijke bezieling. Anders gezegd: mensen die op zoek zijn naar hun authenticiteit.

'De emotiemarkt' van Susanne Piët heb ik met veel plezier gelezen. Dus het besluit om haar nieuwste boek, 'De emocode', ter hand te nemen, was dan ook snel genomen. Ik wilde een dergelijke leeservaring nog wel eens een keer ondergaan. En dat is dan ook gebeurd. Het was weer een plezierige ervaring met veel herkenningen en nieuwe inzichten in de consument en natuurlijk ook in mijzelf: ik ben tenslotte zelf ook een consument.

Achter de intrigerende titel 'Samoerai communicatie' gaat een dun boekje schuil waarin oosterse gevechtsprincipes toegepast worden op westerse communicatie. Lars Faber en Ton van Halderen hebben een boek geschreven dat erg gemakkelijk leest, bijzonder compact is, en tegelijkertijd een rijk scala aan wijsheden bevat.

Leuren met je kennis, opdringerig telefoneren, bedelen om een opdracht. Als dat je associaties zijn met acquisitie, dan is het geen wonder dat veel mensen er een hekel aan hebben. Kan acquireren dan ook wat anders zijn? Volgens Peter Klijsen wel. In zijn boek 'Persoonlijke kracht in acquisitiegesprekken' breekt hij een lans voor een integere en pro-actieve opstelling. Verfrissend is zijn nuchtere benadering van het verkoopgesprek en zijn onderliggende filosofie: respecteer jezelf én de klant, en speel in op wat er gebeurt. Jazeker, met deze aanpak zal ik me - en met mij anderen die projecten willen binnenhalen - een stuk prettiger voelen als ik op acquisitiepad ga. Maar of ik dan ook direct succesvol zal zijn?

'Troaching' is een combinatie van competentiegericht trainen en coachen. Het woord is even wennen, maar troaching belooft iets nieuws en dat is altijd uitnodigend. Volgens Edgar Gubbels en Joop Homminga, de auteurs van het boek 'Troaching', is noch training noch coaching de meest effectieve methode wanneer het gaat om het aanleren van specifieke competenties. In een training is er te weinig aandacht voor de individuele deelnemer, en in coaching komt het vaardigheidsaspect te weinig aan de orde. Troaching biedt dan uitkomst.