'In het belang van de zaak' van Robert Quinn stelt het thema empowerment centraal. Daarmee trekt Quinn de lijn door die hij in zijn eerdere werken aan de orde stelde, namelijk dat echte verandering slechts dan mogelijk is wanneer mensen ècht willen. Desondanks lijkt het verrassend dat Quinn een boek wijdt aan een thema dat enkele jaren geleden in het bedrijfsleven totaal niet uit de verf kwam. Waarom dan nu opnieuw? Empowerment is naar de mening van Quinn door organisaties volledig verkeerd geïnterpreteerd en daardoor ook mislukt. Daarom worden de uitgangspunten van empowerment in dit boek scherp gedefinieerd en krijgen managers een zeer concreet instrument aangereikt om de (extra) energie -die in alle medewerkers aanwezig is- te ontsluiten.

De geluksfabriek gaat over gedifferentieerd motiveren. Niet iedereen wordt op dezelfde manier gemotiveerd. Om er achter te komen wat medewerkers werkelijk motiveert, moet je in dialoog gaan met medewerkers. Hierbij moet worden doorgevraagd en mag geen genoegen genomen worden met sociaal wenselijke antwoorden.Er worden twee typen medewerkers onderscheiden. De geboeide medewerker en de verbonden medewerker. De geboeide medewerker is uit op competentieontwikkeling en goede, geïndividualiseerde arbeidsvoorwaarden. Hij 'gebruikt' de organisatie. Zekerheid is minder belangrijk. De verbonden medewerker wil onderdeel uitmaken van een gemeenschap met gedeelde normen en waarden. Hij gebruikt de organisatie niet, hij 'is' de organisatie.

Ik geef een 7 Als je de noodzaak van verandering ziet en het belang van leiderschap bij veranderingsprocessen ondersteunt dan is dit boek de ultieme Amerikaanse uitwerking van 'best practices'.

Beginnen met veranderen kan iedereen. Maar: hoe hou je het vol? Hoe zorg je dat de vaart erin blijft en hoe verander je een organisatiecultuur definitief? Veel verandermanagers blijven steken bij de analyse van het probleem. Dan krijg je, zoals professor John P. Kotter in lezingen zelf zegt, dertig manieren om te bespreken dat het paard dood is. Daar overtuig je niemand mee.

Ik geef een 7 Positief bevooroordeeld door het eerder verschenen boek van John Kotter 'Leiderschap bij verandering' heb ik het vervolg gelezen, dat in samenwerking met Deloitte Consulting tot stand is gekomen.

De auteur van bekende managementboeken als 'Feilloos adviseren' en 'Rentmeesterschap' Peter Block, heeft een nieuw boek geschreven dat in het Nederlands de titel 'Het antwoord op Hoe? is Ja, Doen wat belangrijk is' draagt.

Door de grote hoeveelheid informatie die mensen tot zich moeten nemen als gevolg van de snelle veranderingen in de maatschappij, neemt het belang van goede besluitvorming voor organisaties en overheden steeds meer toe. Russo en Schoemaker illustreren in 'Effectieve besluitvorming' dat besluitvormers lang niet altijd de informatie gebruiken die hen ter beschikking staat om tot een weloverwogen besluit te komen. Zij verklaren dat onder meer door het feit dat mensen geneigd zijn om vast te houden aan bestaande werkwijzen en de weg van de minste weerstand te kiezen (lees: alles op hun gevoel doen). Toch slaan de auteurs hier iets te veel door. Waar zij aan voorbij gaan is dat mensen op basis van eerdere ervaringen wel degelijk goede beslissingen kunnen nemen zonder dat alle informatie systematisch verwerkt behoeft te worden. Daarnaast is het ook twijfelachtig of meer informatie tot betere besluitvorming leidt, omdat nieuwe inzichten immers tot twijfels en nieuwe vragen leiden. Deze kanttekening daargelaten biedt 'Effectieve besluitvorming' een goede mix van wetenschappelijk verantwoord en praktijkgericht materiaal in combinatie met een prettige schrijfstijl.

Mins

Het opleidingsaanbod van een (middel)groot bureau geeft een aardige indruk van de waan van de dag in de wereld waarin managers en medewerkers de belangrijkste rollen spelen. Van wat 'in' is omdat Mensen Die Het Kunnen Weten dat zeggen bijvoorbeeld. Maar ook van echte behoeften, die het functioneren van mensen in sterke mate bepalen. In dat laatste geval kan het woord 'waan' gemakkelijk een heel andere betekenis krijgen, bijvoorbeeld omdat het ons confronteert met de gekte van het moderne leven.

Met 'Agressiemanagement. Hoe organisaties omgaan met agressie van klanten' van Hans Koning e.a. erbij dacht ik een complete toolkit voor effectief omgaan met agressie in handen te hebben.

Wat mij vanaf het voorwoord van 'Zelfsturend Leren' aanspreekt, is de oprechtheid en 'menselijkheid' waarmee Ratering, ondersteund door Hafkamp, ons zijn boodschap over leren in organisaties meedeelt.