Twitteren op je werk - en andere mogelijkheden van social media voor interne communicatie

Ook binnen organisaties blijven de gevolgen van de opkomst van social media niet onopgemerkt. Grenzen tussen organisaties worden vager, de hiërarchische rangorde bij communiceren is minder belangrijk en de rol van de communicatieadviseur verschuift van regisseur naar facilitator. 'Twitteren op je werk' is geschreven voor mensen die geïnteresseerd zijn in de nieuwe ontwikkelingen in het communicatievak. Huib Koeleman richt zich met dit boek vooral op mensen werkzaam op communicatieafdelingen en op adviesbureaus. 'Twitteren op je werk' is een verraderlijke titel, dat moet gezegd worden. Natuurlijk maakt de ondertitel, '...en andere mogelijkheden van social media voor interne communicatie', veel duidelijk. Maar als je op zoek bent naar een boek hoe Twitter zakelijk te gebruiken, dan is dit echt niet het juiste boek. Sterker nog, Twitter heeft met slechts vijf pagina's aan directe aandacht slechts een heel bescheiden rol in dit boek. 'Twitteren op je werk' wil de lezer bijspijkeren op het vlak van social media in het algemeen. Een betere term, een Nederlandse term, voor het fenomeen weet ook Huib Koeleman niet te geven. Maar Twitteren is op dit moment hét middel, de hype, waarover veel gezegd en gezwegen wordt, dus trekt deze titel lezers. Zo ben ik er in ieder geval toe gekomen. 'Twitteren op je werk' bestaat uit drie delen. In het eerste deel schetst Koeleman ontwikkelingen rond social media in organisaties en staat hij stil bij nieuwe technieken, het nieuwe werken en de nieuwe wensen van medewerkers op het gebied van communicatie. Hij illustreert dit onder meer aan de hand van hoe Obama omging met het veranderde medialandschap. Ook maakt Koeleman duidelijk dat communicatie heden ten dage zo alomvattend is, dat iedereen communiceert. Niet dat dat nu nieuw is, maar de beschikbaarheid van nieuwe middelen vergroot het bereik van ons allen. Dit eerste deel wordt afgesloten met een hoofdstuk over het nieuwe werken, passend 'Van hark naar wolk' genoemd. Dit deel is bovendien rijk aan voorbeelden. In het tweede deel komt Huib Koeleman toe aan de belangrijkste boodschap van zijn boek, een beschrijving van de perspectieven voor interne communicatie met social media en de nieuwe rol voor de afdeling communicatie die daarbij hoort. Dat brengt niet alleen een jubelstemming teweeg, weet Koeleman duidelijk te maken. Hij gaat in op de bijwerkingen die men kan verwachten bij de nieuwe wijze van werken en bij de inzet van social media. Want die blijken er wel degelijk te zijn! In een duidelijk kader geeft hij vervolgens enige aanwijzingen hoe hier effectief mee kan worden omgegaan. Het laatste deel beschrijft wat uitgebreider de verschillende social media zelf, waaronder Wiki's, Twitter (door Koeleman 'een soort online dorpspomp of kantoorkoffieautomaat' genoemd), Yammer, blogs en platforms om samen te werken. Koelemans illustreert zijn beschrijvingen uitgebreid, niet alleen met goed beeldmateriaal, maar ook met pakkende voorbeelden uit de praktijk. De auteur eindigt met de opmerking dat de ontwikkelingen op het vlak van social media snel gaan, heel snel. De nieuwe systemen die aanspreken zijn op dit moment RSS-feeds, blogs, IM, Twitter/Yammer, Facebook, podcasts en dergelijke. Maar de techniek staat voor hem niet centraal, het maakt slechts zaken mogelijk. Hij voorspelt dat in drie jaar tijd de iPhone ouderwets zal zijn (dat moet ik, als serious MacEvangelist, nog zien ...) en zal Twitter weer zijn opgevolgd door een nieuw systeem. Dat maakt niet uit. Het gaat uiteindelijk om een nieuwe wijze van communiceren: transparant, simpel, snel participatief, direct, altijd bereikbaar zijn, niet hiërarchisch en overal. Een afdeling communicatie zal hierin een nieuwe rol moeten vinden, van gatekeeper naar gatewatcher. Geheel in de sfeer van social media wordt de lezer uitgenodigd mee te lezen en discussiëren op www.twitterenopjewerk.nl.