Impact als trainer

Het plezierig lezende ‘Impact als Trainer’ behandelt veel gebieden. Sylvia Blankestijn gaat in hoofdstuk 1 in op Groeien in impact. Je krijgt zicht op wat trainen met impact is, waarbij de praktische kant en een handig werkmodel niet vergeten zijn.

De toelichting op het stermodel van de zes ontwikkelingsniveaus, in combinatie met de kernkwaliteiten en persoonlijk te beantwoorden vragen, geven je in korte tijd zich op je ontwikkelingspunten, die je in een POP (persoonlijk ontwikkelingsplan) kunt omzetten.

Met hoofdstuk 1 nog vers in het geheugen, beland je bij hoofdstuk 2: Inspirerend trainen: de zon- en schaduwkant. Dekt de titel van het hoofdstuk de lading? Wat mij betreft niet helemaal, want met het verkennen van de trainerschaduw en het voluit in de zon gaan staan komt een belangrijk punt aan bod: het uitdragen van je visie. Hierbij gaat het om jouw visie op het trainerschap en je visie op de trainingsthema’s. Ben je je bewust van jouw visie en heb je deze onder woorden gebracht? Dan kun je daadwerkelijk vol in de zon gaan staan!

Vervolgens wordt de holistisch kijk verbreed in hoofdstuk 3, Persoonlijk leiderschap en de impact op leren en ontwikkelen. Hier gaat de schrijfster in op de chakra’s en persoonlijk leiderschap. Heel fijn dit hoofdstuk, dit helpt om letterlijk alles ‘op zijn plaats’ te zetten en het perspectief te verbreden, zodat je klaar bent voor hoofdstuk 4: de trainer als veranderkundige.

Wat mij betreft een belangrijk hoofdstuk, omdat je hierin aan de slag gaat met de lerende organisatie en de 5 disciplines van de lerende organisatie (persoonlijk meesterschap, mentale modellen, gemeenschappelijke visie, teamleden en systeemdenken). In 4.2 (De Kern van het Veranderingsproces) krijg je heel concreet zicht op hoe je te werk kunt gaan om de kern van de leervraag op tafel te krijgen, zodat je kunt werken aan het grootste probleem van de deelnemers. De schrijfster geeft hierbij aan dat als je dat doet, de kans op daadwerkelijke verandering het grootst is.

Hoofdstuk 4 is daarmee niet afgelopen! De schrijfster laat je in 4.2 en verder, stap voor stap de huidige situatie in kaart brengen. Vervolgens ga je aan de slag met van gewenste situatie, waarna er volop aandacht is voor het vaststellen van de leerdoelen. De veranderingsbereidheid en de emoties tijdens veranderingsprocessen vullen het geheel aan. Waarna in 4.5 De Toverkunst van Compassie, het OK-vierkant supersnel veel inzicht geeft in je handelen als trainer vanuit de Okay-levensposities. Na de uitleg over het OK-vierkant, kun je tot slot van hoofdstuk 4 de zelfreflectie als trainer doen. Ook hier laat Sylvia Blankestijn je niet ‘alleen’, ze heeft een geweldige vragenlijst toegevoegd waarmee je deze zelfreflectie kunt doorlopen.

In hoofdstuk 5 neemt de schrijfster je mee op weg naar het coachend trainen. In dit hoofdstuk leer je over: de coachingsprincipes binnen trainingen, de invloed van overtuigingen, het beïnvloeden, de oceaankracht van emoties, de taal van het lichaam, de toegevoegde waarde van zingeving, de ‘oude, vertrouwde’ rollenspellen en de kunst van het modelleren. Is het hiermee afgelopen?

Nee, zeker niet want hoofdstuk 6 ‘De rollercoaster van groepsdynamica’, had ik niet willen missen! Je krijgt inzicht in de groepsdynamica, je eigen rol, de mogelijke heftigheid van de emoties en het sturen daarvan. Waarna vervolgens aanbod komen: waarnemen versus interpreteren, gevoelens versus quasi-gevoelens, behoeften versus verwijten, verzoeken versus eisen en de daarop mogelijke interventies. Ook in hoofdstuk 6, is het zelfonderzoek van de trainer niet vergeten, echter het hoofdstuk wordt afgesloten met 6.6. De professionaliteit van de trainer in het kader van de groepsdynamiek. Wat mij betreft een belangrijke toevoeging omdat deelnemers tijdens de groepstraining diep gekwetst kunnen worden.

Met hoofdstuk 7 Hier-en-nu trainen: heftige en kernachtige impact, besluit Sylvia Blankestijn het boek. Aan bod komen: interveniëren in het hier en nu, presence: de aanwezigheid van de trainer, de ontmoeting tussen trainer en deelnemer en ‘storingen hebben voorrang’.

Dit hoofdstuk kun je wat mij betreft niet vaak genoeg lezen, de schrijfster komt voor mij hier tot de kern van het trainerschap. Onderwerpen als liefdevol spreken en diep luisteren, kracht en kwetsbaarheid, het blootleggen van patronen en het voorrang geven van storingen maken dat ik eens temeer besef hoeveel impact je kunt hebben als trainer, zeker als je paragraaf 7.5 De zeven aanvullende tips om je impact als trainer te vergroten, hieraan toevoegt.

De impact van de stilte, in de vorm van een mooi gedicht besluit ‘Impact als Trainer’. Na het lezen van de laatste woorden ben ik stil, ik zit stil, ik lees het gedicht nog een keer – vervolgens pak ik mijn potlood dat ik al lezende steeds gebruikt heb om markeringen en notities in het boek te maken. Ik maak de laatste notitie, die ik dubbel onderstreep: GEWELDIG 5-Sterren.