Het boek 'Groeien naar resultaatverantwoordelijk werken in de non-profitsector' is geschreven door Gusta van Bavel, Maayke Frese en Jos Bakermans die gezamenlijk hun kennis op het gebied van training, organisatieadvies, arbeids- en organisatiepsychologie en bedrijfskunde hebben verbonden met de praktijk. Dit boek is bedoeld voor degenen die een taak hebben bij het introduceren van resultaatverantwoordelijk werken.
Hoe zat het dan tien jaar geleden? Bij zelfsturing was het de bedoeling dat je uiteindelijk geen manager meer nodig had. De praktijk bleek weerbarstiger en zelfsturing verdween goeddeels van het toneel. Resultaatverantwoordelijk werken betekent dat gestuurd wordt op resultaatafspraken en eigen verantwoordelijkheid van medewerkers. Het sturen gebeurt 'gewoon' door een manager, dit is het grote verschil met zelfsturing. Bovendien wordt door middel van resultaatverantwoordelijk werken een groot beroep gedaan op de professionaliteit van de medewerker.
Zeker in de non-profitsector, waar regels nog immer erg belangrijk zijn, juichen professionals dit toe. De gewenste autonomie wordt vergroot en het plezier in het werk neemt toe. Maar je kunt niet van de ene op de andere dag een team bij elkaar zetten en stellen dat het team vanaf morgen 'resultaatverantwoordelijk' moet werken. Hier zul je naar toe moeten groeien.
En juist om die groei mogelijk te maken is 'Groeien naar resultaatverantwoordelijk werken in de non-profitsector' een handig hulpmiddel. Het geeft antwoorden op vragen als 'wie is verantwoordelijk voor wat', de fasering in de ontwikkeling en wat je in elke fase doet. Teams leren hierin om gezamenlijk verantwoordelijkheid voor eindresultaten te dragen. Het resultaatverantwoordelijk werken vergt uiteraard een ander soort leiderschap waarin veel meer nadruk ligt op coaching.
Desondanks starten de meeste organisaties resultaatverantwoordelijk werken met leidinggevenden die heel lang in sterk hiërarchische organisaties hebben gewerkt. Hoewel het risico wordt onderkend door de auteurs - 'het is niet gemakkelijk om zich een nieuwe visie en daaraan gekoppeld gedrag eigen te maken' - gaan Van Bavel, Frese en Bakermans helaas niet diep in op het grote afbreukrisico dat hieraan kleeft (hoewel er wel een kleine zelftest is opgenomen).
Wél pleiten zij voor interne of externe begeleiding voor de ontwikkeling van het team. Dat is een prima visie, maar dan wél graag inclusief de coachend leidinggevende! De nieuwe leidinggevende inspireert en motiveert en creëert teamgeest. Hij zal veel meer ruimte laten voor risico en vooral ook 'los moeten durven laten' en dat is niet iedereen gegeven.
Wat erg goed is aan het boek is dat het realistisch is: de adviseurs stellen voor om te veranderen via de mensen, dáár ligt de focus. En dat betekent dat de verandering langs de weg van de geleidelijkheid zal gaan en het team langzaam zal groeien. Het veranderen in gedrag is essentieel en kan niet ineens; dat moet groeien. In die groei zijn hulpmiddelen nodig en de auteurs geven hiervan een prima opsomming.
Het boekje is een uitgelezen leidraad van visie naar doelen stellen en het zichtbaar maken van resultaten. De focus op de medewerker, het organisch verandermodel en op verbeteringen aanbrengen op een voor professionals prettige wijze. Dit maakt 'Groeien naar resultaatverantwoordelijk werken in de non-profitsector' tot een must voor managers die resultaten willen bereiken met medewerkers die zich serieus genomen voelen.
Over Enrico Sterken
Enrico Sterken studeerde in 2002 cum laude af aan de Hogeschool Arnhem Nijmegen voor de studie Management, Economie en Recht. In 2008 studeerde hij eveneens cum laude af als MBA aan de Business School Nederland. Hij is werkzaam als districtsmanager Sociaal Medische Zaken van het district Utrecht - Flevoland bij het UWV.
