'Jonge heersers' van Katherine Losse leest als een trein. Het is in zekere zin een soort vervolg op het boek 'Facebook' van Ben Mezrich, oftewel de film The Social Network. Het verhaal wordt echter op een geheel andere manier belicht. Waar het in het verhaal van Mezrich vooral gaat over de start van Facebook en de controverses rond de rechtzaken waarin oprichter Mark Zuckerberg terechtkomt, verhaalt 'Jonge heersers' vooral over de bedrijfscultuur van Facebook.
Een bedrijfscultuur met verborgen scherpe randjes. Katherine Losse studeert Engelse letteren wanneer ze Facebook ontdekt. In de inleiding vertelt ze over haar eerste gedachten over dit sociale medium. Na haar afstuderen, tijdens haar saaie eerste baan als copywriter voor een reclamebureau, surft ze af en toe onder werktijd op Facebook. De website bestaat dan bijna 1,5 jaar. Geïntrigeerd reageert ze op de zin op de homepage: 'Wil je bij Facebook komen werken? Stuur ons je cv'. Twee maanden later begint ze als 53ste medewerker van Facebook als derde medewerker van Customer Support.
In het verhaal van Ben Mezrich wordt Mark Zuckerberg afgeschilderd als een gewetenloze rotzak. Dit karakter houdt ook stand in 'Jonge heersers'. Nergens laat Losse zich echt negatief uit over Facebook of Zuckerberg, maar je voelt dat de passieve afkeuring zich continu vlak onder de oppervlakte bevindt. De verborgen afkeer richt zich vooral op het feit dat iedereen die niet 'technisch' is, als minderwaardig wordt gezien én behandeld: 'De helpdeskmedewerkers die mee wilden naar F8 mochten dat alleen als ze bij de garderobe zouden gaan staan. Misschien maakte ik me zo even schuldig aan sterallures als de techneuten, maar ik was niet bereid me te laten behandelen als tweederangs hulpje.'
Naast de bedrijfscultuur, die vooral is gericht op veel lol maken, is de privacy van Facebook ook een rode draad door het verhaal dat in 'Jonge heersers' wordt verteld. In het begin van het boek is het nog vooral amateurisme dat ervoor zorgt dat alle medewerkers het master-wachtwoord kunnen gebruiken om alle facebookprofielen te bekijken, maar later wordt al snel duidelijk dat het hoofddoel van Zuckerberg juist die informatieverzameling is: 'We hadden zelfs een intern hulpprogramma, dat heel toepasselijk Facebook Stalker heette en waarmee je kon zien wie jouw profiel had bekeken, wat fascinerende inzichten opleverde.' Ondanks alle vraagtekens die ze plaatst, heeft Losse ook gewoon veel lol. 'We zouden een huis met een zwembad moeten hebben', zei ik dat voorjaar tegen Mark. Hij wierp me zijn karakteristieke blik van terloops goedkeuring toe. 'Dat is een goed idee', zei hij terwijl hij zijn BlackBerry tevoorschijn haalde en een mail met een verzoek daartoe verstuurde'. Ook zij lééft Facebook. Tegelijkertijd klimt ze langzaam op van medewerker Customer Support via diverse zelfgecreëerde functies naar ghostwriter van Zuckerberg. Maar na 4,5 jaar heeft ze er toch genoeg van gehad. Haar vertrek wordt echter niet op prijs gesteld. Wanneer Losse haar medewerkersaandelen wil verkopen, wordt ze zonder pardon verstoten van haar kantoor. Je leeft op alle pagina's van 'Jonge heersers' mee met het leven van de hoofdrolspelers in het decadente Facebookavontuur en je voelt ook mee met de positie en gedachten van Katherine. Wanneer je het boek uit hebt, zul je je misschien even afvragen of je Facebook nog steeds wel wilt gebruiken, met alle achtergrondinformatie die je nu hebt. Toch stap je daar waarschijnlijk snel weer overheen, want zoals in 'Jonge heersers' ook steeds weer naar voren komt: Facebook is een way of life geworden die je niet zo snel vaarwel zegt.
Over Linda Poort
Linda Poort werkt als medewerker communicatie en webredactie bij IIA Nederland, dé beroepsorganisatie van internal auditors. Ook is ze mede-eigenaar van Wandelenmacedonie.nl, heeft ze het boek Richting Freelancen geschreven en is ze medeauteur van Het Freelancersalfabet. In haar vrije tijd leest Linda alles wat los en vast zit, onder het genot van grote mokken thee en stukken pure chocolade.
