Het boek 'Deze bloedende stad', geschreven door Alex Preston, is een liefdestragedie en een harde levensles in één. Al op de eerste bladzijden van het boek beschrijft de auteur de grootste nachtmerrie van een ouder, die door de stress van het werk het belangrijkste in het leven in gevaar brengt. De hoofdpersoon vergeet namelijk zijn tweejarige zoon naar de crèche te brengen en komt daar pas achter als de auto met het jongetje al uren lang in de parkeergarage staat. Vervolgens moet de lezer het hele boek doorlezen om de oorzaak en de afloop van deze tragedie te ontrafelen.
Het boek is volledig vanuit het ik-perspectief geschreven. Hoewel dat even wennen was, bleek het ook de grootste kracht van het boek. De hoofdpersoon, Chalie Wales, beschrijft zijn leven zo oprecht en eerlijk dat het onmogelijk is om als lezer nog enige afstand te voelen. Charlie studeert en zoekt een baan. Hij is werkeloos en verliest zijn grote liefde. Hij vindt een baan en wordt er door opgeslokt. Het grote geld blijft uit, de crisis slaat toe en Charlie kiest een andere loopbaan. Hij verlaat de financiële wereld om journalist te worden. Maar als hij vader wordt, wil hij toch meer geld verdienen om zijn gezin een prettig leven te bieden. En dan lonkt de financiële wereld weer. Het boek start met een hartverscheurend proloog waarna ik alleen nog maar verder wilde lezen om te weten hoe het af zou lopen. De auteur schetst de levens van jonge mensen die tot het uiterste gaan voor een goede positie binnen het financiële wereldje. Werkdagen van 16 uur zijn niet ongewoon en ook in de weekenden wordt er volop gewerkt. Dat deze levenswijze niet vol te houden is zonder de nodige drank en drugs, komt duidelijk naar voren. Ook de prijs die deze jonge ambitieuze mensen moeten betalen wordt pijnlijk duidelijk. Idealen en vriendschappen staan onder druk, zelfmoorden en extravagantie worden onderdeel van het dagelijks leven. Hoewel het boek geschreven is tegen de achtergrond van het financiële wereldje voor en tijdens de crisis, zijn de beschreven situaties en emoties heel herkenbaar voor iedereen met een veeleisende baan. Alex Preston laat in 'Deze bloedende stad' zien dat succesvol zijn in je werk niet hetzelfde is als succesvol zijn in je leven. Ik heb 'Deze bloedende stad' in één ruk uitgelezen. Ik moest weten of er uiteindelijk één van de hoofdpersonen het geluk zou vinden. Al was het maar een beetje...
