Het verhaal begint in 2001, als Muller gaat samenwerken met Marc Schröder die al bezig is met het introduceren van een nieuwe formule voor onbemande tankstations. Ze wisten waar ze aan begonnen toen ze een gevestigde markt binnenstapten waar enkele giganten de dienst uitmaakten. De belangrijkste wapens waarmee ze de concurrentie te lijf gingen waren prijs, snelheid en samenwerken.
Door net als de zogeheten witte tankstations geen winkelvoorzieningen aan te bieden, konden ze besparen op de verwerving van percelen en de bouwkosten. Ook hoefden ze geen (relatief duur) bedieningspersoneel in dienst te nemen. Het betaalprobleem losten op ze door als eersten pinautomaten in de tankinstallaties in te bouwen.
Dit leverde niet alleen voordelen op voor de beide ondernemers. De eenvoudige en toch stijlvolle tankstations waren ook een aantrekkelijk alternatief voor de zakelijke weggebruiker. Deze bespaart niet alleen op brandstofkosten, maar voorkomt ook lang wachten bij het afrekenen omdat hij nooit in de rij staat met mensen van wie de pinpas defect is of zich uitgebreid de route laten uitleggen.
Een belangrijke sleutel tot het succes van Muller en Schröder zijn de samenwerkingsrelaties die ze aangaan. Beide heren hebben een fijne antenne voor het zoeken van partners die net als zij onconventionele oplossingen weten te bedenken en de moed hebben om het tegen de Goliaths van deze wereld op te nemen. Dit geldt voor het selecteren van hun naaste medewerkers, maar vooral voor de zakelijke partijen waarmee ze in zee gaan.
De effectiviteit daarvan zien we als Muller en Schröder hun tankstations verkopen aan oliemaatschappij Q8 en hun huzarenstukje herhalen op de markt van pechhulpverlening. De markt van pechhulpverlening kent al decennialang één dominante speler, de ANWB.
In de ogen van Muller en Schröder betalen automobilisten die lid zijn van de ANWB veel te veel voor pechhulp. De ANWB gebruikt hun contributie immers ook voor het leveren van diensten en producten waar zij geen behoefte aan hebben. En omdat de ANWB een bijna monopolistische marktpositie inneemt, ervaart deze geen enkele druk om de pechhulpverlening goedkoper of sneller te maken.
Muller en Schröder beseffen dat je niet zomaar even een pechhulporganisatie met een uitgebreid wagenpark, deskundige medewerkers en een landelijke dekking uit de grond stampt. Net als bij Tango sluiten ze allianties met bestaande pechhulpbedrijven die de vereiste expertise hebben en in geval van nood snel ter plaatse kunnen zijn. Zo weten ze in korte tijd, onder de naam van Routemobiel, een landnetwerk op te bouwen en kunnen ze de strijd aangaan met de grote concurrent.
Een zowel originele als agressieve reclamecampagne waarin ze de ANWB (met lage tarieven en een unieke no-claim korting) dicht op de huid zitten, zorgt voor veel publicitaire ophef en draagt nadrukkelijk bij aan het succes van Routemobiel. Nadat ze ook Routemobiel weer van de hand hebben gedaan proberen Muller en Schröder in 2008, met de succesformule die ze op Tango en Routemobiel hebben toegepast, de particuliere woningmarkt op te schudden met het veilingconcept Bieden en Wonen.
Michel Muller is een rechtgeaarde en innovatieve entrepreneur die tweemaal achter elkaar, met een klein team van enthousiastelingen en een uitgekiend netwerk van zakelijke partners, in korte tijd een succesvolle onderneming weet op te zetten. Mensen die zich in Muller herkennen en soortgelijke ambities koesteren vinden in zijn boek een goede inspiratiebron.
Wie echter hoopt op diepgaande analyses en aanbevelingen komt enigszins bedrogen uit. Muller komt dikwijls niet verder dan tamelijk oppervlakkige, vaak voor de hand liggende adviezen ('Als je niet in de box zit, kun je makkelijker out of the box denken') en het presenteren van zijn pseudo-theorie over de 'ondernemersroute'. Ook valt hij veelvuldig in herhaling en maakt hij het zich soms wat al te gemakkelijk met zijn karikaturale beschrijving van concurrenten als logge, bureaucratische organisaties met introverte, vastgeroeste en koffiedrinkende medewerkers.
Wat blijft is dat Muller de lezer met Tango en Routemobiel twee regelrechte succesverhalen te bieden heeft. Dit geldt minder voor het concept van Bieden en Wonen, dat nog niet het schokeffect van de voorgaande ondernemingen teweeg heeft gebracht. Het woord 'serial' in de titel van het boek kunnen we dan ook met een korreltje zout nemen.
Michiel Muller moet het vooral hebben van zijn aanstekelijk enthousiasme en de ondernemersdrang, die luid en duidelijk in het boek doorklinken. Zijn verhaal en de foto's (voorzien van huiselijke bijschriften) van Muller met zijn commerciële strijdmakkers, geven de lezer soms het gevoel in een spannend jongensboek te zijn beland. Een reden te meer voor startende ondernemers en zij die op zoek zijn naar nieuwe uitdagingen, om het boek van Michiel Muller ter hand te nemen en hun voordeel ermee te doen.
Over Jan Boerstra
Jan Boerstra is senior organisatieadviseur en projectleider bij de provincie Flevoland.
