'Steve Jobs' is een boek over Jobs & Apple geschreven door Richard Borgman, Kim Bos en Bas Roestenberg; drie schrijvers die zich beroepen op externe bronnen zonder Jobs zelf gesproken te hebben. Alles aan de man Jobs is bijzonder: zijn afkomst, zijn adoptie (en de manier waarop), zijn jeugd, zijn vriendjes, zijn interesses/studie en zijn manier van doen. Zijn levensbeschrijving lijkt een filmscript.
Het boek geeft niet het beeld van een uitvinder maar van een visionair met de gave aan te geven welke kant 'de ICT-markt' op moet en als het even kan dat ook al weet twintig jaar voordat ieder ander dat in de gaten heeft. Hij/Apple volgt geen trends, hij zet trends door vernieuwende producten (zoals iMac, MacBook, iPad) en bestaande markten te herdefiniëren (met de iPod, iPhone, iTunes, App Store). Jobs verzint ook geen dingen, maar lijkt te doorzien hoe dingen echt werken of zouden moeten werken en weet dan een ander daarin mee te nemen. Het woord charisma valt niet in het boek, maar duidelijk is dat mensen in Jobs aanwezigheid moeite hebben zich niet door hem te laten meeslepen en het gevoel voor de dagelijkse realiteit te verliezen. Het boek trok ook mijn aandacht door de fascinatie 'Wat is hij voor een leider voor Apple?' Gaan we straks ook boeken lezen over 'de organisatie Apple'? Van Apple horen we veel in termen van fantastische (en dure) producten en diensten, maar we horen veel minder over de organisatie die het allemaal voortbrengt en welke kwaliteiten daarbij horen. Daaraan wijden de auteurs ook geen van de zes chronologisch opgebouwde hoofdstukken expliciet, maar tussen de regels door kom je er wel het een en ander over te weten. Duidelijk is dat Jobs ook in dit opzicht weinig conventioneel is en vooral een selfmade koppige man. Hij weet echter wel de juiste mensen om zich heen te verzamelen en in te huren en geeft ze dan de ruimte. Maar kan ook erg bot reageren of terugkomen op een idee van een ander en het dan als van zichzelf 'verkopen'. Het imago van het merk Apple is erg goed, maar dit wordt voor een belangrijke mate ook toegeschreven aan John Sculley van het suikerwaterbedrijf Pepsi die in 1983 de CEO en president van Apple werd. Jobs was toen pas 28 jaar en had prima in de gaten dat je dan nog geen geloofwaardige president bent van een zojuist beursgenoteerde organisatie als Apple. Bij Apple wordt jaarlijks ongelooflijk veel geld besteed aan marketing, design en R&D. Het komt ze zeker niet aanwaaien. Het zijn vaak basisideeën van Jobs, maar anderen moeten ze inhoudelijk handen en voeten geven. Waar de auteurs minder aandacht aan besteden is dat Jobs ook als geen ander de samenhang der dingen doorziet: eenmaal heb je een MacBook en daarmee heb je iTunes, wil je een iPod en/of een iPhone en de daarbij behorende tienduizenden Apps (applicaties) die verder ook weer te gebruiken zijn op je nog aan te schaffen iPad. Je raakt letterlijk en figuurlijk verslaafd aan Apple door de handige integratie van haar producten en diensten. Op zich al een knappe strategie. Steve Jobs is een inhoudelijke deskundige die uiteindelijk toch jaren later, na een tussenstap, opperhoofd is geworden van zijn eigen bedrijf. Visionaire inhoudelijke deskundige hebben hun briljante momenten en hun nukken. Misschien gaat iedere vergelijking mank maar hij lijkt me iets te hebben van Van Gaal. Jobs is niets menselijks (ego) vreemd (ook ziekte) en Apple heeft alle (juridische) bullshit die een beursgenoteerde onderneming maar kan hebben (met 34.000 fte's, beurswaarde 180 miljard dollar, 5,7 miljard winst in boekjaar 2009). Al was het maar met Yoko Ono (inmiddels 77 jaar) over de naam Apple en met de muziek van The Beatles die nog steeds niet verkrijgbaar is via iTunes. Ze hebben wederzijds veel respect voor elkaars kwaliteiten, maar het gaat natuurlijk vooral ook om geld 'maken'. 'Steve Jobs' is een inspirerend boek over de moderne geschiedenis van de ICT vanuit het perspectief van Jobs. One more thing... stel je altijd de vraag: 'Wat zou Steve Jobs doen in dit geval?' NB Ik heb thuis 2 MacBooks, 4 iPods, 2 iPhones en een Apple-TV.
