Keilmans boekje maakt deel uit van een multimediaal initiatief, waar ook oud-minister Willem Vermeend en De Telegraaf hun medewerking aan hebben verleend: zie www.stopdecrisis.nl. Op die website is een prominente plaats ingeruimd voor een motto van Henk Keilman: ‘Mensen hebben de crisis gemaakt, mensen kunnen het ook weer oplossen.’
In Crisis? Hoezo crisis? banjert Keilman met zevenmijlslaarzen langs de recente gebeurtenissen. Spraken we eerst nog van een subprime-crisis, later dreigde een financieel-economische ‘meltdown’, en op dit moment verkeren wij al in een recessie, schrijft Keilman. Met de gevolgen daarvan valt het voorlopig wel mee, suggereert hij: met een krimp van een paar procent zitten we op het welvaartsniveau van 2006. Zo veel armer waren wij destijds niet.
Hij beschouwt de huidige crisis vooral als een vertrouwenscrisis. Door onverantwoordelijk gedrag van een aantal financiële instellingen in de Verenigde Staten is het financiële systeem zodanig onder druk komen te staan dat verschillende landen hebben moeten interveniëren. Keilman blijkt een aanhanger van staatsbemoeienis te zijn: een les die hij heeft geleerd uit de ontstaansgeschiedenis van de Grote Depressie van de jaren dertig, zo schrijft hij. Herbert Hoover heeft de ontwikkelingen destijds volkomen verkeerd ingeschat waardoor de crisis alleen maar verergerde. Pas met de New Deal van Franklin D. Roosevelt wonnen de westerse economieën weer aan kracht, al moet hij erkennen dat de productie van wapentuig voor de Tweede Wereldoorlog ook een positieve invloed heeft gespeeld.
Keilman is niet ontevreden over hoe de westerse regeringen tot nu toe op de crisis hebben gereageerd. Dat Henry Paulson en Alan Greenspan Lehmann Brothers failliet hebben laten gaan, is een kostbare fout geweest, vindt hij. Maar sindsdien gaat het een stuk beter. Toch is de economie nog niet op stoom: de terughoudendheid in de kredietverstrekking werkt nog steeds verlammend.
De oplossing die Keilman voorstaat, komt eigenlijk alleen in de laatste tien pagina’s van het boekje aan bod. Ooit was Nederland koploper in de ontwikkeling van zonne-energie, maar daar is niet veel meer van over. Zonde, vindt Keilman, want wij krijgen de komende jaren te maken met een energiecrisis waarvan de impact die van de huidige financieel-economische crisis verre overtreft. Geen betere manier om daarop te anticiperen dan nu een ‘Groene New Deal’ in werking te zetten. Dat helpt de economie weer op gang en maakt ons weerbaar tegen de komende crisis. Daar is wel daadkracht en durf voor nodig, waarschuwt Keilman. De knop moet om.
Keilman, die zelf ook investeert in alternatieve vormen van energie, kan moeilijk als onafhankelijk expert beschouwd worden. Maar dat doet in dit geval niet ter zake. Natuurlijk is hij een voorstander van een Groene New Deal, anders zou hij er zijn geld niet in steken. Hij heeft dit betoog waarschijnlijk al zo vaak afgedraaid dat het er zonder moeite uitrolt, inclusief cijfers en andere feiten om het te onderbouwen. Sommige managers zeggen te pas en te onpas dat zij een probleem als een kans beschouwen. Keilman behoort tot een ander type: hij ziet zijn oplossing als een kans. Nu wij nog.
Over Hans van der Klis
Hans van der Klis is freelance journalist. Hij schrijft regelmatig artikelen voor Managementboek.
