Volgens Mair is er teveel nadruk gelegd op de verkeerde zaken.Zij geeft aan dat we terug moeten naar de basis waar het tenslotte allemaal omdraait: het werk.
Enkele fragmenten uit het boek die zijn blijven hangen: Meer nadruk op aanwezigheid en deelname dan op bereikbaarheid. Strikte scheiding tussen werk en privé. Vaste werktijden. Respect en erkenning is een goede basis voor prestaties. Over motivatie: De worst die werknemer wordt voorgehangen, moet alsmaar groter en vetter zijn. De werkgever heeft zich verlaagd tot het bedenkelijke niveau van de verwen- en beloningsentertainer. Leiden in plaats van verleiden. Leiding geven zonder bindende afspraken, regels en eisen werkt niet. Leiding geven betekent beperkingen opleggen, controleren en taken uitdelen.
Niet continue rekening houden met allerlei persoonlijke gevoeligheden. En niet voortdurend over alles onderhandelen. Het gaat om de inhoud in plaats van om de verpakking. Mensen of klanten moeten naar je toekomen, vanwege je prestaties en manier van werken en niet omdat ze gegrepen zijn door de 'spirit' van de organisatie, of omdat ze deel willen uitmaken van een cultuur. Het boek zet je weer met beide benen op de grond. De nadruk moet volgens Mair weer komen te liggen op het werk dat moet gebeuren en niet op het randgebeuren er omheen. Mensen moeten worden aangenomen en beoordeeld op wat ze vakinhoudelijk kunnen en niet op hun vlotte babbel. Kennis, ervaring, bekwaamheid en talent van medewerkers komen tot ontplooiing in een omgeving van regelmaat en continuïteit.
Het boek is, zoals zij zelf ook schrijft, geen receptenboek met panklare oplossingen voor managers. Zij geeft met haar boek een bepaalde richting aan. Het boek heeft mij op sommige punten weer de ogen geopend of een andere kijk op zaken gegeven. Leuk om te lezen en heel herkenbaar.
