Eckart's Notes

Eckart Wintzen vergaart zijn miljoenen met de verkoop van het door hem opgerichte IT-bedrijf: BSO aan Philips. Dit gaat vervolgens onder de vlag van Origin verder. Origin wordt vervolgens weer onderdeel van Atos Origin. De door velen genoemde: 'hippieondernemer' richt vervolgens Ex'tent op, dat staat voor 'Eckart's tent' en levert durfkapitaal voor 'groene' projecten. Miljonair Eckart Wintzen had een uitgesproken visie op het ondernemerschap wat hem de eretitel: 'managementgoeroe' opleverde.

Maar was Eckart Wintzen wel een goeroe? In 'Eckarts notes' legt Wintzen uit hoe hij zijn bedrijf heeft opgericht en groot heeft gemaakt. Dit doet hij door kort te beschrijven hoe zijn organisatie door celdeling toch snel kan expanderen in een zeer snel groeiende markt. In een vijftigtal korte hoofdstukken, die uit losse ideeën bestaan, ligt Wintzen zijn 'celfilosofie' toe en alles wat daarmee te maken heeft: communicatie, cliëntbelang, directiebenoemingen.

Maar ook de ondernemingsraad, public relations en vooral personeelszaken worden door Eckarts bril bekeken. Hij geeft onder andere een toelichting op de overbodigheid van personeelszaken. De essentie van de visie op PZ is dat we ons volgens Eckart soms zo veel ellende en kosten op de hals halen, alleen omdat we daar een afdeling voor hebben. 'Veel daarvan kunnen we ook zelf doen, of gewoon niet doen'.

Eckarts organisatie had op een medewerkersbestand van vierduizend mensen geen afdeling PZ! Dat is op zijn minst bijzonder te noemen en moeite van het verkennen van 'Eckart's Notes' waard. Een ander speerpunt van Wintzen is dat het van cruciaal belang is om als leidinggevende je medewerkers 'echte' aandacht te geven. Hij legt haarfijn uit waarom en hoe u een half uur per maand per medewerker hier echt tijd voor vrij moet maken.

Rode draad in het boek echter is zijn celfilosofie. Als zijn snelgroeiende organisatie bestaat uit meer dan 65 medewerkers, splitst hij deze organisatie in tweeën. Iedere organisatie krijgt zijn eigen celdirecteur. De cellen leggen verantwoording af aan de moedercel maar zijn allemaal in principe onafhankelijk.

De celdirecteur krijgt met inachtneming van een paar regels volledig de ruimte om zijn bedrijf te leiden en te laten groeien. Maar zodra zijn bedrijf als cel gegroeid is tot meer dan 65 medewerkers, vindt er wederom een celdeling plaats. De nieuwe directeur wordt altijd vanuit de eigen organisatie benoemd. Hierdoor ontstaan er weer twee nieuwe bedrijven (cellen) bestaand uit ongeveer dertig medewerkers. Aangezien het verantwoordelijkheid geeft, is de celfilosofie volgens Wintzen de basis van het succes.

Wintzen is er meer dan in geslaagd om de lezer aan het denken te zetten. Dit doet hij met een flinke dosis humor. Hij gooit alle traditionele wijze van organiseren en managen overboord. Hij weet de vinger precies op de zere plekken te leggen. Hij beschrijft de vele grote organisaties die door hun vertakte organisatiestructuur niet meer weten wie nu hun cliënten zijn.

Deze als kerstboom opgetuigde organisaties bestaan uit grote stafafdelingen die met hun protocollen, procedures en kwaliteitshandboeken de organisatie frustreren. En waar dus vooral de bureaucratie hoogtij viert om zichzelf maar in stand te kunnen houden. En ik weet zeker dat u of in een dergelijke organisatie werkt of gewerkt heeft. Of ten minste een dergelijke organisatie kent als cliënt. Wintzen beschrijft hoe u door middel van celdelingtheorie dit kunt voorkomen en uw organisatie succesvoller kunt maken. Maar vooral dat hierdoor de cliënten- en medewerkertevredenheid toeneemt. Wintzen is er meer dan in geslaagd om zijn managementtheorie aan het papier toe te vertrouwen.

Dit doet hij zonder managementjargon te gebruiken. Hierdoor leverde hij een boek af dat heerlijk wegleest. Of Wintzen een managementgoeroe was, kan ik uit het 'Eckart's notes' niet opmaken. Maar dat hij velen geïnspireerd heeft, ben ik van overtuigd geraakt. Geïnspireerd wordt u in ieder geval zeker door zijn boek. De belangrijkste les uit het boek is: 'Je leert alleen écht, wanneer je fouten maakt.' Ik garandeer u dat celdeling in uw brein zal plaatsvinden door 'Eckart's notes' te lezen. Het is geen literair hoogstandje. Maar zeer zeker de moeite van het lezen waard. En u maakt geen fout wanneer u dit boek aanschaft. U leert er namelijk écht van.