De methode van de auteurs om besluitvorming te verbeteren is verdeeld in vier fasen, te weten: 1. kaderen; 2. vergaren van kennis; 3. tot conclusies komen en 4. leren door ervaring. Onder kaderen wordt verstaan de afbakening van de wijze waarop we de werkelijkheid waarnemen. We kunnen immers niet alle informatie betrekken bij onze besluitvorming. Maar hoe komen we dan tot een goed kader? Allereerst door ons bewust te zijn van het eigen kader. Leer deze kennen en herkennen en evalueer het ook om de zoveel tijd. Slechte kaders kunnen ons parten spelen wanneer ze de rol innemen van vastgeroeste patronen. Mensen die continu dezelfde metafoor gebruiken, hebben dus last van een te beperkt kader, aldus de auteurs. De boodschap die Russo en Schoemaker hebben voor de tweede fase (vergaren van kennis) is dat we ons niet moeten blindstaren op de hoeveelheid beschikbare informatie maar ons beter kunnen richten op betrouwbare informatie. Het nadeel van te veel informatie verzamelen is dat ons zelfvertrouwen toeneemt waardoor een weloverwogen besluitvorming in gevaar kan komen. Een ander gevaar van te veel informatie verzamelen is dat we ons, ondanks de grote hoeveelheid informatie, toch laten leiden door hetgeen we onlangs hebben gelezen of hebben gehoord. Bij de derde fase (tot conclusies komen) gaan de auteurs ook in op de wijze waarop groepsbesluiten tot stand komen. Het gevaar dat hierbij op de loer ligt, is dat we geneigd zijn om conflicten uit de weg te gaan en streven naar consensus. Hoe het groepsdenken overwonnen kan worden wordt aan de hand van verschillende technieken uit de doeken gedaan. De informatie die in de vierde fase (leren door ervaring) wordt behandeld, kan goed van toepassing zijn om de metafoor van de lerende organisatie handen en voeten te geven. Hoe kunnen we nu leren van onze ervaringen? Hoe vermijden we de rationalisaties uit eigen belang en stoppen we nu eens achteraf een keer te roepen met: "Dat hebben we altijd al geweten". Ervaringen zijn onvermijdelijk, leren niet. Al met al bieden de auteurs een goed gestructureerde methode aan, waarvan de vele voorbeelden de toekomstige beslissers goed van dienst kunnen zijn. Het laatste hoofdstuk is hiervan een goed voorbeeld. Hierin worden de vier fasen nader toegelicht aan de hand van een uitgebreide praktijkcase (RealHome.com) uit de advieservaring van een der auteurs. Het is te hopen dat het boek wat meer bekendheid zal genieten dan 'Beslis(t) beter', van dezelfde auteurs uit 1983, waarin veel van hetzelfde materiaal al eerder werd aangeboden. want ondanks de te vele slordige spelfouten, bevat het boek materiaal waarmee een ieder zijn voordeel kan doen.
Over Peter de Roode
Drs. Peter de Roode is zelfstandig adviseur en trainer. Hij ondersteunt organisaties bij het invoeren van grootschalige veranderingen waarbij gedragsverandering centraal staat.