Op werkdagen voor 23:00 besteld, morgen in huis Gratis verzending vanaf €20

Recensie

Gelijk hebben of gelukkig zijn?

De grondlegger van de geweldloze communicatie Marshall Rosenberg is in januari 2015 overleden. Niet voor niets dat er in 2015 een herdruk van dit boek verschenen is. Journaliste Gabriele Selis interviewde in 2003 Rosenberg en het interview is zo letterlijk mogelijk weergegeven in vraag en antwoord. Ook al ben je bekend met het model van de geweldloze communicatie, het is toch anders om de stem van Rosenberg eens te horen. Wie hem niet uit eerste hand heeft meegemaakt, heeft hierin alsnog een kans te proeven van zijn geesteskind.

Veronique Kilian | 11 september 2015

Het model van de geweldloze communicatie - tegenwoordig meer bekend als verbindende communicatie – bestaat uit een aantal stappen: ·Onderscheid aannames van feiten ·(H)Erken gevoelens bij jezelf en bij de ander ·(H)Erken behoeftes bij jezelf en bij de ander ·Doe een concreet verzoek aan de ander Dit model is door vele trainers en coaches overgenomen. Over de hele wereld zijn er NVC (Non Violent Communication) trainingen door trainers die al dan niet lid zijn van de Centre for Non Violent Communication, dat ooit opgericht is door Rosenberg. Maar zelfs als je het model van de geweldloze communicatie kent , is het toch anders om de stem van de grondlegger te horen en in je op te nemen hoe hij het bedoeld heeft, hoe dit model is ontstaan en hoe hij het heeft toegepast. Het is leuk om Rosenberg (indirect) ‘als persoon’ te leren kennen. Zijn grapjes en nuchterheid en de sfeer waarin het interview is afgenomen, schemeren door de antwoorden heen. Zo provoceert Seils hem met de uitspraak dat je verlicht bent als je je bevrijdt van je behoeftes, waarop Rosenberg antwoordt dat je dan nog steeds moet plassen en eten. (Zijn idee is dat we net zo min zonder onze behoeftes kunnen als zonder lucht). Een andere uitspraak die Rosenberg doet gaat over ‘giraffen’. De geweldloze communicatietaal wordt ook wel de giraffen-taal genoemd, refererend aan het grote hart van het dier en het automatische overzicht dat het heeft door alles van boven te kunnen bekijken. ‘Giraffen zijn niet aardig’, antwoordt Rosenberg als het gaat om ‘aardige mensen’ die hun behoeften niet kennen en ook geen grenzen kunnen aangeven. Daarmee prikt hij een aantal mythes door dat geweldloze communicatie betekent dat je maar alles moet pikken. Hij ontmythologiseert ook dat geweldloze communicatie hetzelfde is als werkeloos toekijken hoe een misdadige regering zijn gang gaat. Hij haalt in dit verband Gandhi aan, die zegt: ‘Als ik (na alles geprobeerd te hebben) maar twee alternatieven zie, passief blijven of geweld gebruiken, dan kies ik voor geweld’. In dit boek zie je de grondlegger aan het werk. Rosenberg is zich bewust van wat de taal en de formulering die hij gebruikt. In de taal zitten je overtuigen verborgen. Zo zegt hij liever ‘ik weet nog niet hoe’ dan ‘dat kan (ik) niet’. Rosenberg tornt aan een aantal diep ingebedde overtuigingen in het bewustzijn van mensen. Als je denkt dat je een fout hebt gemaakt, moet er eerst zoiets zijn als ‘een fout’. Als je denkt in de taal van behoeftes, ontstaat er meer ruimte voor begrip en kun je uit het fout-denken stappen. Rosenberg geeft levendige voorbeelden hoe hij zelf in zijn behoeftes is gaan voorzien. Ook beschrijft hij de manier waarop hij te werk gaat in zijn workshops, door te vertellen wat hij toen letterlijk gezegd heeft tegen cursisten. Hij legt uit hoe hij door middel van gevoelens en behoeftes in contact te komen met de diepere levensenergie in de ander. Prachtige voorbeelden illustreren dit werk. Hij heeft niet met de gemakkelijkste doelgroepen gewerkt: groepen met Serviërs en Kroaten die net de oorlog achter hun kiezen hadden, seksueel misbruikte dochters met hun vaders, leden van straatbendes. En steeds weer blijkt hoe hij ervaart dat werkelijk contact genezing brengt. En dit werkelijke contact kan ontstaan door een wijze van empathie die het gebruik van letterlijke woorden of een beroepstherapie overstijgt. Rosenberg noemt het contact met goddelijke energie, als een metafoor voor iets dat door je heen stroomt. De titel van het boek ‘Gelijk hebben of gelukkig zijn?’ is een uitspraak van Rosenberg uit het eerste hoofdstuk. Op deze uitspraak wordt wat oppervlakkig op ingegaan. Maar het daadwerkelijk geluk komt tot uiting in de verhalen en anekdotes van hemzelf en deelnemers aan zijn geweldloze communicatie trainingen. Geluk wordt in deze context getekend tegen de achtergrond van een weerbarstige werkelijkheid, gedurfde keuzes en situaties van levensgevaar die deelnemers mee hebben gemaakt. Het verhaal is doorspekt van zijn eigen twijfels en worstelingen én de verrassende uitkomsten die het heeft als hij zijn eigen manier van leven in praktijk brengt met geweldloze communicatie. Zo wordt duidelijk dat de benaming ‘geweldloze communicatie’ inderdaad maar woorden zijn, de verpakking voor een ervaring die gaat leven als je de ervaring proeft waar Rosenberg over vertelt.

Over Veronique Kilian

Drs. Veronique Kilian is trainer, (team)coach en spreker. Zij traint en coacht management en medewerkers op het gebied van leiderschap, veranderingsmanagement, psychologie en geluk. Veronique geeft geregeld lezingen, workshops en (in company) teamtrainingen.

Deel dit artikel

Wat vond u van dit artikel?

0
0

Boek bij dit artikel

Populaire producten

    Personen

      Trefwoorden