'Economie voor wereldverbeteraars' legt in klip en klare taal uit waarin ons huidige beeld van welvaart tekortschiet. Aan de hand van sprekende voorbeelden stelt Peter van der Wel vragen over onder andere het eigen geluksgevoel, de wenselijkheid van de gejaagdheid, de sociale rechtvaardigheid en stressopwekkende eigenschappen van de huidige maatschappij. Hij laat de lezer nadenken over de economische wetten die allemaal niet zo exact blijken te zijn als traditionele economen ons doen geloven. De auteur is erg gecharmeerd van de exactheid van vakken als natuurkunde en scheikunde en wat deze allemaal hebben voortgebracht. Vergeleken met de natuurwetenschappen heeft de economische wetenschap weinig bruikbaars opgeleverd. Economische voorspellingen komen zelden uit en economische aanbevelingen zijn vaak niet goed toe te passen in de praktijk. Sterker nog: volgens Van der Wel is onze economie gebouwd op drijfzand. In zijn boek doet de auteur een poging om onze economie - hij noemt dit onze 'productiemachine' - te verfijnen en zo in te richten dat we met z'n allen gelukkiger worden. Dat is mijns inziens wel erg ambitieus. Het is in ieder geval opmerkelijk omdat de meeste economen die zich bezig houden met de vraag hoe we gelukkiger kunnen worden, de laatste vijftig jaar niet helemaal serieus worden genomen. Economen werken met de begrippen welvaart en inkomen. Zij meten de hoeveelheid productie in de sectoren markt en overheid en beschouwen dat als maatstaf voor de economische bedrijvigheid in een land. In de gangbare economische theorie veronderstellen we een duidelijke relatie tussen welvaart en de hoogte van het Nationaal Inkomen: hoe hoger het Nationaal Inkomen, hoe hoger de welvaart. Van der Wel gebruikt bekende gangbare economische modellen als uitgangspunt om tot zijn eigen verfijndere 'multidimensioneel economische model' te komen. Een stijgend Nationaal Inkomen leidt tot een toename van de behoeften. De auteur laat zien dat groei van het Nationaal Inkomen zelfs kan leiden tot daling van de totale welvaart. Volgens de auteur is zijn 'multidimensionele economische model' een verbetering op de gangbare traditionele economische modellen. Het beperkte inkomensbegrip is in dit model aangevuld met aandacht voor duurzaamheid, milieu, vrije tijd, geluk, productieprocessen, belasting, onderzoek, internet, milieu, ontwikkelingsproblematiek, auteursrecht en reclame. Of Van de Wels model toepasbaar is in praktijk moet nog blijken. Eerlijk gezegd deel ik niet al zijn opvattingen en ideeën omdat ze niet realistisch zijn. Zijn model zet wel aan tot nadenken over de huidige opvattingen over ons welvaartsdenken. De laatste 2 hoofdstukken bevatten tips voor het vergroten van het persoonlijk geluk als wel het vergaren van monetaire rijkdom. Het klinkt allemaal te mooi om waar te zijn.
Over Louis Thorig
Louis Thörig is verbonden als master- en bachelorthesisbegeleider aan de afdeling Organisatiewetenschappen, Faculteit Sociale Wetenschappen, Vrije Universiteit Amsterdam. Hij was tot 1 augustus 2011 werkzaam als global communications manager op het hoofdkantoor van IOI-Loders Croklaan (www.croklaan.com) in Wormerveer. Hij heeft zijn MBA behaald bij Business School Nederland, de Action Learning MBA.
