De aanjagers

Het verhaal van Maria kent zijn wortels in de chaotische periode vlak na de Tweede Wereldoorlog. In 1946 waren duizenden Rijks Duitsers geïnterneerd in Kamp Mariënberg. Onder hen een meisje van zestien, Miriam. Miriam is de eerste liefde van Thomas. Thomas doet Miriam de belofte dat hij wraak zal nemen op degene die haar iets vreselijks heeft aangedaan. Hij maakt zijn belofte echter niet waar. Deze niet ingeloste belofte is het beginpunt van een geschiedenis waarin velen, niet alleen slachtoffers en daders maar ook — gewild of ongewild — aanjagers zijn. 'Aanjagers' van het kwaad, waar vaak minder aandacht voor is. Niet diegenen die het kwaad daadwerkelijk uitvoeren of ondergaan, maar zij die verantwoordelijk zijn voor het ontstaan ervan, die het mogelijk maken en bevorderen. Met ‘De Aanjagers’ levert Jan Schouten een tweede uiterst originele psychologische roman af. Origineel omdat de (schrijf)stijl van Schouten met geen ander te vergelijken valt. Eerlijk is eerlijk, je moet als lezer even wat moeite doen om in het verhaal te komen en even ‘er tussendoor’ is bij de boeken van Schouten ondoenlijk, omdat je er met je hoofd goed bij moet blijven. Maar gaandeweg valt alles op zijn plek en komen heden en verleden bijeen in een finale en plot die een ware en rijke beloning zijn voor de concentratie en volharding die de lezer zich heeft getroost. Daar komt bij dat uw recensent een schrijfstijl als die van Jan Schouten bijzonder kan waarderen. Ik zal één quote met u delen: “Deze elegant geklede dame, wier stijl schril afstak tegen de sloddervosserigheid van haar collega’s, had altijd een suave glimlach op fel gestifte lippen die geprononceerder werden naarmate haar eetpatroon de laatste restjes onderhuids vet uit haar gezicht wegtrok.” prachtig toch? ‘De Aanjagers’ speelt zich af tegen de achtergrond van een vergeten periode uit de Nederlandse geschiedenis en maakt de lezer duidelijk dat het veelal de ethische kaders zijn die mensen zich opleggen (Belofte maakt schuld) die veel kwaad veroorzaken.