Zelf ken ik Thijs Launspach als columnist voor het Algemeen Dagblad en als docent bij de gewaardeerde School of Life. Aardig is ook dat hij oprichter Alain de Botton in zijn boek citeert, ook lees ik een endorsement van zijn collega-docent, filosoof Lammert Kamphuis.
Feest van herkenning
De achterflap van het boek trok direct mijn aandacht: ‘Hoe houd je je staande in een wereld van prestatiedruk, geluksterreur en idioot hoge verwachtingen?’ Dit jaar schreef ik mijn eigen boek Laat je niet kiezen en ik zie dat behoorlijk er overlap zit in beider thema’s en perspectieven: als je jezelf met relativering en mildheid kan bekijken en niet streeft naar de perfecte zelf in een omgeving die dikwijls een maakbaarheidsideaal voorstaat, dan creëer je ruimte om je op andere manieren tot jezelf, je directe en je indirecte omgeving te verhouden. Al met al is dit boek voor mij dus een feest van herkenning.
Zichzelf inbrengen
Mooi vind ik dat Launspach zichzelf niet vergeet in te brengen in het boek. Hij deelt op zowel zelfkritische als humoristische en relativerende wijze zijn eigen ervaringen in relatie tot het boekthema. Zo vertelt hij over de worstelingen die hij doormaakte tijdens het schrijven van het boek, hij deed naar eigen zeggen twee jaar over het schrijven van dit boek. Zijn innerlijke criticus fluisterde hem gedurende deze periode constant toe dat het niet goed genoeg was. Verderop in het boek vertelt hij over de persoonlijke ontwikkelinterventies die hij zelf bewust opzocht en de dingen die hem tijdens zijn leven overkwamen, en wat daarin wel en niet helpend was. Op een niet-dwingende, milde manier maakt hij mij nieuwsgierig om na te gaan welke van zijn tips ook voor de lezers kunnen werken.
De mens in context
Goed vind ik dat dit niet het zoveelste zelfhulpboek is met een lijst aan tips over hoe een beter mens te worden. Sterker: je bent goed zoals je bent, er is geen beste versie van jezelf. Ook wat mij betreft uitstekend is dat hij de mens in context plaatst: de omgeving heeft invloed op jou. En, waar volgens Launspach behoorlijk wat mensen zich (nog) niet bewust van zijn: je hebt invloed op je omgeving.
Indeling
De opbouw van het boek biedt houvast: je leert over hoe mensen in elkaar zitten, vervolgens lees je over de invloed van context en uiteindelijk – het kortste boekdeel van de drie – doet hij een poging de overheid te stimuleren een nieuwe politiek van weerbaarheid te omarmen. Zoals Launspach zegt is dit geen volledig implementeerbaar plan. Met dit laatste ‘managet hij de verwachtingen’. Het is wat mij betreft het minst sterke deel van het boek, al is het wel een dappere aanzet om tot alternatieven te komen voor een doorgeschoten liberalisme.
Erg blij word ik van zijn hoofdstuk 12 ‘Veerkracht op school’, zijn pleidooi om mentale weerbaarheid een plek in ons onderwijsprogramma in te laten nemen. Ook wint het boek aan geloofwaardigheid omdat hij niet alleen vanuit de individuele psychologie kijkt, maar ook een systemische bril opzet. Ik kan het waarderen dat hij het niet schuwt hier en daar een filosofische stroming zoals die van de Stoïcijnen in te brengen.
Afdronk
Je bent al genoeg is een laagdrempelig boek, dat grotendeels de aandacht vasthoudt. Ik las het op een zondagmiddag in één teug uit. In begrijpelijke taal zet Launspach je aan het denken over jezelf, over de omgeving waarin je je bevindt en de wijze waarop je je daartoe verhoudt. En hij komt aan het einde met een goedbedoelde aansporing om na te denken over hoe je je nog meer kan verhouden tot het grotere geheel en wat jij kan doen om van ‘jij’ en ‘zij’ ‘wij’ te maken.
Over Danny Mullenders
Danny Mullenders is assessmentpsycholoog, coach, auteur en spreker. Als expert op het gebied van organisatiepsychologie helpt hij mensen, teams en organisaties hun keuzeruimte te zien én benutten. Hij ontwikkelde zich tot een van Nederlands meestgelezen psychologen en coaches. Hij schreef de # 1 bestsellers Daarom doen ze dat en Laat je niet kiezen. Op dit moment schrijft hij aan zijn derde boek.
