Vrouwen zijn 'geneigd om over zichzelf na te denken'. Ze willen 'zichzelf en hun innerlijke wezen ontwikkelen om de verschillende aspecten van hun leven (privé en zakelijk) beter op elkaar te kunnen afstemmen en om zich te bevrijden van eigenschappen en gedrag die ze achter zich kunnen en moeten laten'. Bij het nemen van beslissingen 'volgen zij hun intuïtie en laten ze zich leiden door hun innerlijke gevoel, hun gut feeling'. Ze streven ernaar 'door middel van psychospirituele ontwikkeling afstand te nemen van eenzijdigheid en polarisatie...' Ze erkennen dat 'eenvoudige oplossingen niet bestaan en lossen spanningen tussen tegenstellingen vaak niet op door een van de uitersten te elimineren.'
Het kan aan mij liggen en het feit dat ik niet behoor tot deze 'superklasse' van zeer uitzonderlijke mensen, vrouw genoemd, maar ik krijg van deze beschrijving van De essentie van vrouwelijk leiderschap toch een beetje jeuk. Het doet me denken aan de begindagen van het feminisme toen alles wat mannelijk was fout heette, en alles des vrouws goed. Omgekeerd seksisme, zeg maar. Jironet erkent weliswaar dat er ook mannen zijn die op die manier leidinggeven of leiding willen geven, maar, zo constateert zij fijntjes, ‘bedrijven zijn de afgelopen tientallen jaren niet op die manier geleid’. Dus wordt het tijd voor iets anders en dus voor meer vrouwen in de top van het bedrijfsleven.
Met dat laatste ben ik het natuurlijk van harte eens, al was het maar voor het broodnodige tegenwicht tegen de vele alfa-apen in de raden van bestuur. Maar nog liever dan dat vrouwen dan op zoek moeten gaan naar hun ware zelf, zoals Jironet voorstelt in haar boek, zou het mij zijn als die bedrijven in de toekomst anders worden geleid. En dat dus ook die alfa-aap langzamerhand zal uitsterven. Dan voelen die vrouwen zich ook wat meer thuis in die raden van bestuur en hoeven ze zichzelf minder geweld aan te doen. Net als die mannen trouwens, want niemand bereikt ongeschonden de top, is mijn stellige overtuiging. Als een mooi pleidooi voor meer authentiek leiderschap voor zowel vrouwen als mannen is het boek van Jironet dan wel weer nuttig, vooral omdat zij zich baseert op de zeven zonden en deugden uit de Divina Comedia van Dante. Dat zouden meer managers moeten lezen.
Over Ben Kuiken
Ben Kuiken is filosoof, schrijver en ontregelaar. Als organisatiefilosoof helpt hij mensen om anders te denken, te kijken en te praten over organisaties en de problemen die daar ontstaan. Ben is auteur van een groot aantal boeken over organiseren, spelen, en filosofie, waaronder De laatste manager, De Organisatiefilosoof, en Het Zinnigste boek dat je ooit zult lezen.
